Maksymalna odporność: 24.05.2021

Wycinki z Owena Flanagana. Przypomniał mi się od razu Truffaut. Nie wszyscy jesteśmy dziećmi Greków. 

We are not all people of the same books, the same philosophical texts. Philosophically we do not all come from lineages that begin with Plato 

... There are, for example, three billion people in Indian and China alone and they are not historically people of the same books as we, the people of the North Atlantic, are

W mojej klasyfikacji utworów wszech czasów miejsce 46. A zajmuje je Youssou N'Dour i jego fantastyczny utwór Nannete Ada. Ależ energia, ale trzeba słuchać głośno.  

Maksymalna odporność 25/08/2021

Wykazując specyficzne cechy, jakie rozwija w sobie osoba niewidząca (doskonaląc inne zmysły), Denis Diderot pisze: "Stopień gładkości ciała nie mniej ma dla niego odcieni niż dźwięk głosu: także nie ma obawy, by wziął inną kobietę za swoją żonę, chyba że zamiana ta mogłaby być dla niego korzystna". (List o ślepcach dla użytku, tych co widzą, przeł. J. Rogoziński). Hmm. 

A na mojej liście miejsce 47: Joan Armatrading i Love and Affection (1976). Trudno zrozumieć, dlaczego nie jest jedną z największych gwiazd muzyki. Ale może i dobrze. 

Maksymalna odporność 24/11/2021

Królowa Indii żywiła od dzieciństwa trucizną pewną dziewczynkę, tak że jej oddech i spojrzenie przyprawiały o śmierć. By wyzwolić swój kraj z niewoli, królowa wysłała dziewczynę do Aleksandra, lecz uratowała go interwencja.... Arystotelesa (za Caillois).

Istnieje również wersja o Królowej Północy i pewnie jeszcze wiele historii rozmaitych  Giftmaedchen. 

Przypomnę, że Arystoteles był filozofem.

Rare Bird, czyli zespół bez gitarzysty (ok, z gitarą basową), ale z organami Farfisa i Hammonda. Wciąż brzmi to świetnie. Utwór z ich debiutanckiej płyty (Rare Bird, 1969) "Beautiful Scarlet" zagościł na mojej pandemicznej liście (miejsce 48). 

Maksymalna odporność 28/12/2021

Niespodziewane spotaknie dwóch (rewolucyjnych) myślicieli.  

Samuel Beckett: Poem Dedicated to Herbert Marcuse on his Eightieth Birthday

Pas a pas
Nulle part
Nul seul
Ne sait comment
Petits pas
Nulle part
Obstinément

step by step
nowhere
not a single one
knows how
tiny steps
nowhere
stubbornly

I powrót do listy. Miejsce 49 - brytyjski zespół folkrockowy Fairport Convention i utwór Autopsy (napisany przez Sandy Denny) z płyty Unhalfbricking (1969).

You must philosophise 
But why must you bore me to tears? 

Maksymalna odporność 18/11/2022

Peter Unger słusznie głosi: bogaci muszą dzielić się bogactwem. Pytanie brzmi: od kiedy jest się bogatym. Jeśli milionerowi "zabierzemy" połowę dochodu, to – być może – nigdy nie zostanie miliarderem. Jeśli mógłby zostać miliarderem, to w sumie - jego "pomoc" byłaby dużo większa. Lepszy  miliarderem-filantrop  Bill Gates nie milioner (pewnie także filantrop) Gates (za Appiahem).

Calvino stwierdza: „Do klasyków należą te książki, o których zwykle słyszy się zwrot: „Czytam ponowie…”, nigdy zaś: „Właśnie czytam…” (przeł. A. Wasilewska). Z tego wynika, że w filozofii mamy bardzo dużo klasyki.

Zakończyłem cykl z moimi ulubionymi gitarzystami. Teraz czas na ulubione piosenki. Wybrałem aż 50 (nie wiem, czy wszystkie uda się znaleźć na YT). Oto pierwsza z nich. Miejsce 50 - klasyka, fantastyczny Salif Keita oraz - nie mniej znana - Pani. Utwór pochodzi z płyty Moffou (2002). Myślę, że to nie ostatnia piosenka z Mali.  

 

Wtorki z gitarzystami

Nadszedł czas ujawnić mojego najulubieńszego gitarzystę. Wygrał irlandzki chłopak we falneli, od którego zioneło morze whisky (niestety, to go zgubiło). Wybitny. Przypominam całą dziesiątkę. Myślę o kolejnym cyklu, ale nie zapominam, że to blog o książkach i filozofii. 

10 Ali Farka Toure/Ry Cooder

9 Jeffie Buckley

8 Neil Young

7 Lindsey Buckingham

6 Barthélémy Attisso

5 Steve Howe

4 Jimmy Page

3 Frank Zappa

2 Johny Marr

1 Rory Gallagher

Wtorki z gitarzystami

Miejsce drugie na mojej liście: Johnny Marr. Nie załapałem się na pokolenie The Beatles, dlatego moimi Beatelsami byli Kowalscy. A Marr stanowi najlepsze połączenie Harrisona i Davisa (The Kinks). Mistrz.

 

Filozoficzne kody

 

V. Havel: Antikody. Praha 1964,

Raskolnikow z Rodos

 Coś jest na rzeczy.

Nabokov o Dostojewskim. 

“Czytelnicy nierosyjscy nie widzą dwóch rzeczy, że mianowicie nie wszyscy Rosjanie uwielbiają Dostojewskiego tak jak Amerykanie i że ci, którzy go uwielbiają, czczą go jako mistyka, nie zaś artystę. Dostojewski był prorokiem, tandetnym dziennikarzem i żałosnym komediantem. Przyznaję, że niektóre wymyślone przez niego sceny, niektóre z tych straszliwych, farsowych awantur są niesłychanie zabawne. Ale ci wrażliwi mordercy i uduchowione prostytutki są nie do wytrzymania nawet przez chwilę – w każdym razie dla tego tu jedynego czytelnika” 

Raskolnikow wg Shmarinova (1935)

V. Nabokov: Własnym zdaniem. Przeł. M. Szczubiałka. Warszawa: Wyd. Aletheia, 2016, s, 55.

Wtorki z gitarzystami

Wracam do swoich ulubionych gitarzystów. Czas na podium. Miejsce trzecie - Frank Zappa. Bez niespodzianki. Taki fragmencik o muffinowym człowieku (+ Adrian Belew)